Atike çok istikrarlı bir çocuk. Bir ona, bir buna saldırmıyor. Belli "yer"leri var. Mesela mutfakta sadece ocağın altındaki dolap. Holde ayakkabı dolabı. Yatak odasında ise aynamın altındaki çekmecelerden en alttaki ve kendi eşyalarının olduğu çamaşırlıktaki alttan üç çekmecenin tamamı. Salonda ise konsolun ilk kapağı.. Fırsat bulduğunda hangi odadaysa belirlediği yer neyse hemen onu karıştırmaya başlıyor.. Yatak odasında bütün eşyaları dökmeyi tercih ederken, ayakkabılıkta ise benim babet ayakkabılarım ilk tercihi.. Mutfakta ise mama kutuları ilk alınan.. Eğer önlere koyulmamışsa, kolunu derinlere uzatarak onları bulup çıkarıyor:)
Benim sesimi çıkarmadığımı farkedince yeni sulara açılmaya karar verdi miniğim.. Ve bezlerini koyduğum yerden itinayla, tek tek hepsini çıkarıp yere attı:)
Birazcık da ayısıyla sohbet etti kuzucuğum:) Odanın en son hali de bunun gibi bişey işte.. Atike hevesini alıp dağıtmaktan vazgeçince annesi odayı tekrar eski haline getirdi.. Acaba doğru olan yöntem bu mu çok merak ediyorum. Yani çocukları kendi haline bırakıp denemelerine fırsat mı verilmeli, yoksa bazı yerlerde sınırları olduğunu öğretip "hayır"ı mı öğretmeli? Ama Atike ben "hayır" deyince bana gülüyor:) O gülünce ben de gülüyorum. Acaba "hayır" nasıl öğretilir ki...
Bu da kaşık havası oynayan Atikecik:) Aslında bu yazmayla, battaniyesiyle ya da bu boylarda bulduğu bütün kumaşlarla benim güzel kızım "ceee!" yapıyor bize.. Hiç bıkmadan usanmadan dakikalarca yüzünü örtüp örtüp tekrar açıyor... Biz de her defasında "ceeee" deyip gülüyoruz.. Bu sefer elinden hiç düşürmediği kaşıkları da çıkıvermiş fotoğrafımızda.. Eee onlar olmasa biz ne yapardık. Bizim canımız, diş kaşıyıcılarımız bazen biri bile işimizi görmüyor, ikisini aynı anda kullanıyoruz:)
Bebek arabası benim tek başınayken Atike'yi dışarı çıkarabilmem için biraz ağırca.. Ben de baston alma arifesindeyim.. En hafif bastonlar 4 kilo civarında .. Poşet ise gramlık bişey.. Acaba kızımı poşete koyup taşısam nasıl olur:)
Bu da kaşık havası oynayan Atikecik:) Aslında bu yazmayla, battaniyesiyle ya da bu boylarda bulduğu bütün kumaşlarla benim güzel kızım "ceee!" yapıyor bize.. Hiç bıkmadan usanmadan dakikalarca yüzünü örtüp örtüp tekrar açıyor... Biz de her defasında "ceeee" deyip gülüyoruz.. Bu sefer elinden hiç düşürmediği kaşıkları da çıkıvermiş fotoğrafımızda.. Eee onlar olmasa biz ne yapardık. Bizim canımız, diş kaşıyıcılarımız bazen biri bile işimizi görmüyor, ikisini aynı anda kullanıyoruz:)
Bebek arabası benim tek başınayken Atike'yi dışarı çıkarabilmem için biraz ağırca.. Ben de baston alma arifesindeyim.. En hafif bastonlar 4 kilo civarında .. Poşet ise gramlık bişey.. Acaba kızımı poşete koyup taşısam nasıl olur:) Bu soruya Atike de gülmüş zaten:))))))
Kızım artık yürüyor:) Maaşallah..
Bu fotoğraflar da önceki haftalarda çekilmiş duvarlarda gezmece oyunlarından. Yürüme fotolarını ya da videosunu en yakın zamanda ekleyeceğim inşaallah..
Kızım artık yürüyor:) Maaşallah..
Bu fotoğraflar da önceki haftalarda çekilmiş duvarlarda gezmece oyunlarından. Yürüme fotolarını ya da videosunu en yakın zamanda ekleyeceğim inşaallah..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder