son havadisler

Atike hanım'ın doğum günü kutlamalarında kalmıştık.. taaa oralardan devam edelim bakalım.. Doğum gününden sonra bir ay kadar kayın validem bizde kaldı.. Anneannesi gittikten sonra bir müddet daha kreşe gitmekten yırtmış oldu bizim minik.. Çok gezme imkanımız olmadı işlerin yoğunluğundan.. Bir gün Üsküdar sahiline kaçabildik çok şükür, bu fotoğraflar da o günden.. Tabi ay daha Nisan olduğu için rüzgardan korumak için yağmurluğunu örtmek zorunda kaldıydık:)
Hırkasını da ters giydirince nispeten iyi bir koruyucu oldu....

Bizim kız uzun bir süredir tencere-kapak ikilisinin arasındaki ilişkiyi incelemekle meşgul:) Kapaklı herşey onun çok hoşuna gidiyor.. O kapağı onlarca kez çıkarıyor tekrar takıyor, çıkarıyor tekrar takıyor ve bundan hiç mi hiç yorulmuyor...
Ortalıkta oyuncaktan çok mutfak eşyası var.. Bir şeyin oyuncak olması onun kenara itilmesi için yeterli bir sebep bu aralar.. Gidip mutfakta ne buluyorsa tek tek odaya taşıyor.. Genelde çelik olan şeyleri daha çok seviyor.. Sesler daha tiz ve daha tahammül edilmez çıktığı için herhalde.. Plastik kaplardan hemen sıkılıveriyor..
Bir de telefon merakımız var tabiki... Her türlü telefonu kulağına götürüp "adaaaaaaaaaaa" diyor.. Tam olarak ne demek istediğini bir türlü anlayamıyorum.. Baba deme ihtimali de çok yüsek, alo deme ihtimali de....
Bu günlerde "sahiplik" meselesini de farketmeye başladı miniğim maaşallah.. Dün babasının telefonu elindeydi, "bu kimin kızım" dedim çok düzgün bir şekilde "babanın" dedi... kulaklarıma inanamadım.. Bir kez daha dedirtmeye çalıştım ama, cık demedi gitti... Benim telefonum çalınca da bir heyecanla koşarak bana getiriyor, benim biricik kızım:)
Bu resim de hangi ateşli gününden kalmış meçhul.. Mütemadiyen hasta olduğumuz için hangisinden kalma olduğunu kestiremedim...

Eski tv sehpamız Atike'nin dişine dokunur hale gelince değiştirip bunu almıştık.. Uzun araştırmalarımız neticesinde boyu, sadeliği, kapaklarının az oluşu, açma yerlerinin yüksekte olması, bağlanılabilir olması ve en önemlisi çekilemiyecek kadar ağır olduğu için bu modelde karar kılıp evimize getirmişitik... Ama yukarıdaki resmin üzerine hiçbir yorum yapamıyorum:)
Babamızın arkadaşının nikahındayız..Herkesin birden alkışlaması o kadar hoşuna gitti ki...
Bu da ilk şaşkınlık halimiz, neyseki çabuk atlattı:)
Kapak kapama işlemimiz başarıyla tamamlanmıştır...
Ama tekrar başlıyoruz.....

Halamın oğlunun düğününü yaptık Temmuz'un ilk haftası.. Sonrasında halam burda kaldı. sağolsun bir gün de annemler bana getirdiler.. Emirgan'a hep beraber gezmeye gittik.. Pek tabiki bu en çok bizim kızın hoşuna gitti:)
Laleler bittiğinde nasıl olur ki acaba diye düşünmüştüm.. Yine çok güzeldi... İyi çalışıyorlar vesselam..
Düğün öncesi prens ve prensesler...( bizimkinin elleri başındaki bantını çıkarmasın diye annesi tarafından sımsıkı tuttulmuş)

Tırmanma denemelerimiz tam gaz devam ediyor..

Bu aralar çok bariz şekilde bizi taklit etmeye başladı... Mesela benim bonemi alıp aynen ben başıma nasıl takıyorsam öyle takmaya çalışıyor.. Takamayınca da annesi yardım ediyoooor:)
Lego poşetine sığıyor mu diye baktım.. cık... Sığmıyormuş.. Kızım büyümüş maaşallah:)
Halamın oğluyla Emirgan'da futbol oynadı, tabi biraz da çimleri inceledi..

Evde topu var.. Güzel oynuyor da. .. Ama açık havada oynamak çok hoşuna gitti meleğimin..


En son havadisimiz... Biz yine hastayız.. İshal ve kusma şikayeti ile pazar günü doktora gittik... Viral bir problem mikrop kapmış.. Bir yerden bulaşmış size de bulaşabilir dedi doktorumuz.... Hep bu hastalıklar büyüklerden bebelere geçer ya, çok da önemsemedik... Ama bulaştı.. Hem bana, hem de eşime, şimdi ailecek hastayız.. Ben bir şişe serum da yedim ama hala çok kötüyüm inşaallah tez zamanda iyileşiriz, dualarınızı bekliyoruz...

veeeee kızım artık "anne" diyor...(maaşallah)