Bunu da fırsat bilip keşif merakını gidermeye çalışıyor.. Annesi odadan çıkar çıkmaz yasak bölgelere hızlıca emekleniyor ve orada neler olduğu iyice(!) inceleniyor... Bu aralar ki gözdesi koltuk ile kitaplık arasında kalan bu ufacık aralık.. Fırsatını bulur bulmaz hemen bu aralığa girip karıştırmaya başlıyor.. Kolunun uzandığı raftan kitapları tek tek indiriyor.. Tadına bakıyor,yalıyor, inceliyor.
İşte bu da uzanmasını gösteren bir kare.... O minicik elleriyle kitapları tek tek alışı var ki görülmeye değer.. Bazen kapının arkasına saklanıp onu izliyorum.. Kitap kurdu olacak benim kızım galiba...
Üniversitedeki bir hocamız okumaya vaktiniz olmayınca en azından kitapları koklayın, iyi gelir derdi.. Ben de bir süreliğine olsa da izin veriyorum kitaplarla oynamasına. Bilinç altına yerleşir inşaallah kitap sevgisi..
Yalnız kaldığında oyuncaklarıyla çok güzel oynuyor benim kızım.. Bir o yana bir bu yana gidiyor.. Ya da oyuncaklar bir o yana bir bu yana gidiyor(!).. Ta ki annecik görünene kadar. Anneciği görür görmez elimizde hangi oyuncak varsa bırakıp hemen anneciğin bacaklarına tırmanmaya çalışıyoruz.. Burda da güzel güzel oynarken fotoğrafını çekeyim dedim.. Ama makinenin sesini duyar duymaz anneye doğru emeklenmeye başlandı:)
Bir kez daha çekeyim diyene kadar dibime kadar geliverdi.. Bu yüzden bana doğru gelmesi ancak bir fotoğraf karesiyle gösterilebildi:) miniğim benim...
Bu da son meraklarımızdan.. Kapının arkasına gidilip kapıya tutunarak ayağa kalkmaya çalışıyoruz.. Yalnız tutunacağı hiçbir girinti olmadığı için çoğu zaman başarısızlıkla sonuçlanıyor..
Evet yine arkada gizlenmiş Atike'nin kapıya tırmanmasını görüntülemek isteyen anne fotoğraf makinesinin sesi ile kendini ele vermiş oldu.. Atikecik de kapıyı bırakıp ne yaptı dersiniz?
Tabiki anneye doğru koşar adımlarla emekleme başladı.. Tabi burda bu kadar etkili olan şey fotoğraf makinesinin ışığı olabilir ama ben yine de bu etkeni görmezden geliyorum.. Kızım bana geliyor, yalnızca bana, fotoğraf makinesine değil :)
Üniversitedeki bir hocamız okumaya vaktiniz olmayınca en azından kitapları koklayın, iyi gelir derdi.. Ben de bir süreliğine olsa da izin veriyorum kitaplarla oynamasına. Bilinç altına yerleşir inşaallah kitap sevgisi..
Yalnız kaldığında oyuncaklarıyla çok güzel oynuyor benim kızım.. Bir o yana bir bu yana gidiyor.. Ya da oyuncaklar bir o yana bir bu yana gidiyor(!).. Ta ki annecik görünene kadar. Anneciği görür görmez elimizde hangi oyuncak varsa bırakıp hemen anneciğin bacaklarına tırmanmaya çalışıyoruz.. Burda da güzel güzel oynarken fotoğrafını çekeyim dedim.. Ama makinenin sesini duyar duymaz anneye doğru emeklenmeye başlandı:)
Bir kez daha çekeyim diyene kadar dibime kadar geliverdi.. Bu yüzden bana doğru gelmesi ancak bir fotoğraf karesiyle gösterilebildi:) miniğim benim...
Bu da son meraklarımızdan.. Kapının arkasına gidilip kapıya tutunarak ayağa kalkmaya çalışıyoruz.. Yalnız tutunacağı hiçbir girinti olmadığı için çoğu zaman başarısızlıkla sonuçlanıyor..
Evet yine arkada gizlenmiş Atike'nin kapıya tırmanmasını görüntülemek isteyen anne fotoğraf makinesinin sesi ile kendini ele vermiş oldu.. Atikecik de kapıyı bırakıp ne yaptı dersiniz?
Tabiki anneye doğru koşar adımlarla emekleme başladı.. Tabi burda bu kadar etkili olan şey fotoğraf makinesinin ışığı olabilir ama ben yine de bu etkeni görmezden geliyorum.. Kızım bana geliyor, yalnızca bana, fotoğraf makinesine değil :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder